OGGENDGEBED (Vir Leandi)

OGGENDGEBED: (Vir Leandi)

In jou oe

Brand die sagte roep

Van ‘n naguiltjie

En soms sy verskrikte wegvladder teen die skerp

Van die morelig.

Glim weer teen die dou

Sodat ek die blink op jou vlerke kan sien.

van die verhale in my palm

Miskien was jy ‘n feetjie

In my handpalm

Waar ons paaie gekruis opgeteken le

Die paadjies is gebroke

Soos iets oud en vooruitbestem

Ek bestudeer my eie lewenspad

Wie kerf die storie

In palms?

Daardie geheime wat slegs sieners onthul…

Ek sien jou in my palm

Soos ‘n unieke afdruk

Die beeld is helder en seer

Ek knyp my oe styf toe

Teen die onvermydelike verhaal:

Ek wil nie meer weet van die stories

Wat my kronkelpaadjies vertel nie…

... Van 'n blote skoenlapper

DAARDIE TERLOOPSHEID

Ek het ‘n leeftyd met jou gedeel

Van die vlinder in die kokon

Die papie

Die pers koolblaar-gespinde dop

Jou kyk het my ontwaak

Seegroen, soos ‘n karibbiese oseaan,

So oop, so ooglopend

betowerd?

Of was dit die aanraking

Toe jou hand terloops oor my vingers

kon streel met die aangee van ‘n brandende

(o, hoe vurig was dit nie)

 sigaret

elke vlerk het verskroei

elke vlinder het uitgesterf

daar is nie meer bedreigde spesies nie

dis dood

weg

teken dit aan ‘n boeke vir die nageslag:

met fotos

en byskrifte

die woorde is jou beskore:

die terloopsheid van ons

het my (vlindervlerke) heel terloops

soos ‘n toevalligheid

verskroei

die residu dwarrel terug

teen augustuswinde

in die komende lente

Jy kan my in ‘n museum uitstal:

Ek is die sirkulere proses

Van ‘n blote skoenlapper

Die oe op my vlerke

is uitgebrand

...SODAT JOU SKOUERS VLERKE KAN KRY...

EK WONDER OF JY SLAAP

 

Ek wonder of jy slaap

Jou voorhoof is ‘n heuwel

Waarop skape wei

Teen jou slape klop ‘n onvergeetlike pols

Ek is leeggebloei:

Ek lees die lyne van jou lippe

Soos woorde

En sidder

Hoe maklik is dit om liefde

Boos

Te maak?

Is god dan werklik dood

En jy die engel

Wat my kom vertel…?

Ek wonder of jy slaap

Die deining van jou bors

‘n eindelose see van eb en vloed

en daardie gleufie waarin skadus skuil

Ek het opgehou asemhaal

Eenkeer het jy my stories van vlinders vertel

Toe ek kosbaar en mooi was

Voor jy geweet het dat jy van die begin af geweet

Het: my wil jy nie he nie

Ek wonder of jy slaap

En as jy doen

Droom jy,

Droom jy al wegter van my

Sodat jou skouers vlerke kan kry?

SALF MY MET DIE AS VAN VERBRANDE SIGARETTE

DIE OFFERANDE

Ek is nie meer bang nie

Nie vir jou

Weggooi

Of verwyt

Of raas

Nie

Ek is verbrande sigarette

En as

Op die voorkop

Simbolies

Gesalf

As offerande

Die skim van ‘n phoenix verrys

Wasemagtig

soos rooksirkels

DIE AARDE IS 'N OOP WOND

DIE AARDE IS ‘n OOP WOND

Ek het ‘n boks gebou vir jou

Uit die oorskiet

Eenkeer het jy bely uit ‘n digter se mond:

“ek het jou egbreeklik lief”

egbreeklik inderdaad, kan ek jou ego

maar daar is nie papiere wat ons bind nie

die wegstap is onseremonieel

ek het ‘n boks gebou

soos ‘n kis miskien

iets wat kan wegsak in die diepste rou aarde

en verdrink tot net ou bene bly

nie veel het oorgebly nie

die oorskiet dra ek alleen boks toe

ek krap op ‘n ashoop

soos die afge-etsde figuur van ‘n straatkind

 hande skurf gesoek in ander se weggooi

hier vind ek:

miskien ‘n vinnige soen, vlugtig soos ‘n skoenlapper

ek spyker die vlerke oop teen die kis

bere dit nou: finaal weg

of die aanraking een keer ses maande terug

ek balsem die lyk van my eens-geliefde lyf

sit dit heel onder in hierdie boks

‘n glimlag? ‘n omgee-woord?

Jou hand wat die kontoere van my lyf natrek

My soos ‘n padkaart volg

Soos jy my ken

En beken

Ek bou die boks

Vol herinneringe

En verspotte toekomsplanne

Ek is nie meer onskuldig of oortuig nie

Ek weet nou

Die aarde is ‘n oop wond

Vol wurms wat die dood

Geduldig inwag

Verlaas nog kniel ek eerbiedig

Dit is ‘n begrafnis after all

GEDIGTE VIR DIE NAG

EK WIL JOU NIE MEER LIEFHE NIE

Ek wil jou nie meer liefhe nie

Hierdie is ‘n ou verweerde jas

Oerbekend en opgedra,

Dit is vol gate     verwyt

Sigaretbrandmerke van skuld   

torring die nate los       die wind waai teen my koue ribbes vas

Ek wil jou nooit weer bemin nie

Die holtes van my hande

gespyker met jou naam, jou voorkop, jou soene

Drup donkerrooi op die grond,

Krul om en seil weg

Verder weg

as jou hart wat suiwer geweet het

jare terug al, dat jy my nie kan liefhe nie

                          augustuswinde breek takke teen my lyf

jy is die litteken wat ek sal onthou

Ek wil jou nie sien nie

Los my vensters uit, jou klippe het my gesplinter

Hoor hoe klingel my ewige skuld

aan jou ongeluk, angs,

                                        voeltjiebang hartklop in my hand?

Ek is van die begin geoordeel

Die wind het jou nie by my uitgewaai nie

Jy is nie weerlose blare nie

Wie dan het jou die mossie gemaak?

Ek gaan jou vergeet

Ek gaan nie onthou

van jou hare wat val oor my gesig

of jou eendag-lank-terug blomme

nie

dit het verdor in hierdie winter

                           kan jy sien hoe die herfsblaar verkleur?

                          

nou is daar niks meer om te vertel nie

ek gee my oor

aan die wind, die magte van jou verwyt

my skuld

ek wil niks meer nie

ek is nie meer joune

jy nie meer myne

ek het vir jou vlerke gemaak

uit die losgetorringde jas

wat jy so bitterlik haat

ek sal nie meer

liefhe, woorde weef, bang voeltjies vashou

of onthou nie

jou vlerke brand vry