GEDIGTE VIR DIE NAG

EK WIL JOU NIE MEER LIEFHE NIE

Ek wil jou nie meer liefhe nie

Hierdie is ‘n ou verweerde jas

Oerbekend en opgedra,

Dit is vol gate     verwyt

Sigaretbrandmerke van skuld   

torring die nate los       die wind waai teen my koue ribbes vas

Ek wil jou nooit weer bemin nie

Die holtes van my hande

gespyker met jou naam, jou voorkop, jou soene

Drup donkerrooi op die grond,

Krul om en seil weg

Verder weg

as jou hart wat suiwer geweet het

jare terug al, dat jy my nie kan liefhe nie

                          augustuswinde breek takke teen my lyf

jy is die litteken wat ek sal onthou

Ek wil jou nie sien nie

Los my vensters uit, jou klippe het my gesplinter

Hoor hoe klingel my ewige skuld

aan jou ongeluk, angs,

                                        voeltjiebang hartklop in my hand?

Ek is van die begin geoordeel

Die wind het jou nie by my uitgewaai nie

Jy is nie weerlose blare nie

Wie dan het jou die mossie gemaak?

Ek gaan jou vergeet

Ek gaan nie onthou

van jou hare wat val oor my gesig

of jou eendag-lank-terug blomme

nie

dit het verdor in hierdie winter

                           kan jy sien hoe die herfsblaar verkleur?

                          

nou is daar niks meer om te vertel nie

ek gee my oor

aan die wind, die magte van jou verwyt

my skuld

ek wil niks meer nie

ek is nie meer joune

jy nie meer myne

ek het vir jou vlerke gemaak

uit die losgetorringde jas

wat jy so bitterlik haat

ek sal nie meer

liefhe, woorde weef, bang voeltjies vashou

of onthou nie

jou vlerke brand vry