Friday, August 6, 2010

DIE AARDE IS 'N OOP WOND

DIE AARDE IS ‘n OOP WOND

Ek het ‘n boks gebou vir jou
Uit die oorskiet

Eenkeer het jy bely uit ‘n digter se mond:
“ek het jou egbreeklik lief”
egbreeklik inderdaad, kan ek jou ego
maar daar is nie papiere wat ons bind nie

die wegstap is onseremonieel

ek het ‘n boks gebou
soos ‘n kis miskien
iets wat kan wegsak in die diepste rou aarde
en verdrink tot net ou bene bly

nie veel het oorgebly nie
die oorskiet dra ek alleen boks toe
ek krap op ‘n ashoop
soos die afge-etsde figuur van ‘n straatkind
 hande skurf gesoek in ander se weggooi

hier vind ek:
miskien ‘n vinnige soen, vlugtig soos ‘n skoenlapper
ek spyker die vlerke oop teen die kis
bere dit nou: finaal weg

of die aanraking een keer ses maande terug
ek balsem die lyk van my eens-geliefde lyf
sit dit heel onder in hierdie boks

‘n glimlag? ‘n omgee-woord?
Jou hand wat die kontoere van my lyf natrek
My soos ‘n padkaart volg
Soos jy my ken
En beken

Ek bou die boks
Vol herinneringe
En verspotte toekomsplanne
Ek is nie meer onskuldig of oortuig nie

Ek weet nou

Die aarde is ‘n oop wond
Vol wurms wat die dood
Geduldig inwag

Verlaas nog kniel ek eerbiedig
Dit is ‘n begrafnis after all

No comments:

Post a Comment